Verdrag van Amsterdam
Het Verdrag van Amsterdam heeft meer belang gehecht aan werkgelegenheidskwesties door de titel over werkgelegenheid en het sociaal akkoord in te voeren. Voor het eerst zijn door zowel het Parlement als de Raad richtlijnen aangenomen waarin minimumeisen voor gezondheid en veiligheid op het werk en voor arbeidsomstandigheden worden vastgesteld via de medebeslissingsprocedure.
Bijdrage van het Verdrag van Lissabon (2007)
Het Verdrag van Lissabon bevat een ‘sociale clausule' waarin de verplichting wordt vastgelegd om in het beleid van de Unie rekening te houden met sociale vereisten. Met de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon is het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie juridisch bindend geworden voor de lidstaten bij de uitvoering van het Unierecht.
Europese pijler van sociale rechten (2017) De Europese pijler van sociale rechten, ondertekend door de Raad, de Commissie en het Parlement in november 2017, stelt 20 rechten en beginselen vast, waaronder het recht van werknemers, verankerd in artikel 31 van het Handvest van de grondrechten, op gezonde arbeidsomstandigheden, veilige en waardig.
Principe 10 van de pijler benadrukt het recht van werknemers op een hoog niveau van bescherming van de gezondheid en veiligheid op de werkplek en op een werkomgeving die is aangepast aan hun professionele behoeften en die hen in staat stelt langer op de arbeidsmarkt te blijven.
Hoewel niet juridisch bindend, is de pijler een pakket wetgevende en niet-wetgevende maatregelen die tot doel hebben de opwaartse convergentie van de levens- en arbeidsomstandigheden in de EU te bevorderen.
- B. Belangrijkste mijlpalen: richtlijnen en het Europees Agentschap voor veiligheid en gezondheid op het werk
- Kaderrichtlijn 89/391 / EEG en afgeleide richtlijnen
Artikel 137 van het Verdrag van Nice (nu artikel 153 VWEU) vormde de basis voor de inspanningen van de EU om de werkomgeving te verbeteren om de gezondheid en veiligheid van werknemers te beschermen.
Een mijlpaal was de goedkeuring van de Kaderrichtlijn
EEG, die de nadruk legt op de cultuur van preventie door middel van preventieve maatregelen, informatie, raadpleging, evenwichtige deelname en opleiding van werknemers en hun vertegenwoordigers in de publieke en private sector.
De kaderrichtlijn vormt de basis van 25 afgeleide richtlijnen op verschillende gebieden en van Verordening (EG) nr. 2062/94 van de Raad betreffende de oprichting van een Europees Agentschap voor veiligheid en gezondheid op het werk. Het heeft ook gevolgen gehad voor andere wetgevingshandelingen met betrekking tot uitzendkrachten en bepaalde aspecten van arbeidstijd in verschillende richtlijnen.
Afgeleide richtlijnen zijn onder meer:
- gezondheids- en veiligheidseisen voor de werkplek (Richtlijn 89/654 / EEG) en eisen voor veiligheids- en / of gezondheidstekens op de werkplek (Richtlijn 92/58/EEG);
- gebruik van arbeidsmiddelen (richtlijn 89/655 / EEG, gewijzigd door richtlijn 2001/45/EG en door richtlijn 2009/104/EG);
- gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (richtlijn 89/656 / EEG), werkzaamheden aan apparatuur die is uitgerust met videoterminals (richtlijn 90/270 / EEG) en het handmatig hanteren van lasten (richtlijn 90/269 / EEG);